Pjesma Velika vatra Branislava Živanovića bila je u konkurenciji za ZiN nagrade.
Branislav Živanović (1984, Novi Sad), osnovne i master studije završio je na Odseku za komparativnu književnost Filozofskog fakulteta u Novom Sadu. Piše poeziju, esej i književnu kritiku. Objavio je tri knjige poezije: Pogledalo (2010) [„Brankova nagrada“], Crno svetlo (2012) i Sidro (2017). Jedan je od urednika portala za književnost, filozofiju i društvenu teoriju, Rizom. Živi i radi u Novom Sadu.
Branislav o svojoj poetici: "U mojoj poeziji može se prepoznati neosimbolističku poetiku koja se preseca sa formom savremenog jezika i komunikativnošću. Moja misao i slikovnost proizilaze iz ovakve prakse. Pevati znači stvarati jezičke skulpture, preplitati se sa jezikom u gotovo taktilnom dodiru, kretati se od izraza prema slici i pojmu i nazad, postavljajući jezičke zamke za neočekivane, iščašene uvide. Imaginiram dogme i dokse savremenog sveta, reperkusije tehnološkog univerzuma i njegove društvene konsekvence. Prisutna je refleksija o položaju stvaralačkog jezika u modernom društvu, o pitanju pesničke vokacije, moći i nemoći poezije. U mojim pesmama jezik i svet se ne poklapaju, već se prožimaju, prolaze jedno kroz drugo kao mreža kroz vodu, ali ovom mrežom on zahvata uvide o egzistencijalnom iskustvu pojedinca, o samoći, anksioznosti i nasilju kome je čovek izložen, kao i statusu pesništva u ovakvom svetu."
VELIKA VATRA
Zapaliću veliku vatru
u zarđalom buretu otkotrljanom
na sredinu košarkaškog terena.
Prekriću otvor belinom hartije,
pohraniti ždrelo tako da se preliva,
i najzad pobediti u infantilnoj igri.
Pohraniću sa rukama u plamenu
rukopise koji nisu umeli da svetle,
pesme sklupčane oko toplog stiha.
Goreće veličanstveno crne linije reči,
pucketati redovi užarene sintakse,
rasipati strofe u morfologiji dima.
Presuću sivi pepeo u srebrnu urnu
i postaviti je na policu sa knjigama,
obnoć gatati perom i posipati se po glavi.
Želim da nahranim veliku vatru,
neka bude veče šestog dana u godini1,
da niko nešto ne bi posumnjao.
16. januar, Badnji dan – dan uoči Božića prema gregorijanskom kalendaru. Naziv Badnji dan dobio je prema badnjaku koji se na taj dan seče i pali. Badnjak je grana a ili mlado drvo hrasta koje se obredno nalaže na vatru domaćeg ognjišta ili ispred kuće na Badnje veče.
